1. هرچاته خپل وطن کشمير دی
2. خپل کورساته ګاونډي غل مه نيسه .
3. د ورغومي تڼاکه مرغلره ده .
4. خپله ژبه هم کلاده هم بلا.
5. مه کوه په چا، چې وبه شي په تا .
6. مارته په لسټوڼي کښې ځای مه ورکوه .
7. ديولاس څخه ټک نه خيژي .
8. موړ د وږي له حاله څه خبر دے .
9. که غر لوړدے په سرلارلري .
10. کوږ بار تر منزله نه رسېږي
11. څه چې کرې هغه به رېبې .
12. مېړونه مري اونومونه يې پاتې کېږي .
13. چه غورځي هغه پرځي .
14. خپل عمل د لارې مل .
15. دګورشپه نه په کورکېږي .
16. مارخوړلی له پړي بيرېږي
17. چې په تمه د سپروشي، هغه پاتې په ميروشي .
18. بنده ترخپل وس پړ دے .
19. اوبه په ډانګ نه بېلېږي .
20. اوبواخيستی ځګ ته هم لاس اچوي .
21. خوشحال خټکه! په درنو دروند، په سپکو سپکه .
22. دکبرکاسه نسکوره ده
23. خپل عيب دولومينځ دے .
24. خپله خور لور کړميزنه وي .
25. نه د دين شو او نه د سادين
26. م زر ما او ټوله ځما
27. كه غر لوي دي په سر ي لار ده
28. چي شپه ي تر منځ وي، د هغي بلا مه يريږه
29. توري يرو ل كوي، سپيني ورو ل كوي
30. كه اوربشي پيسه سير شي، د خرۀ هم هغه لپه ده
31. چا په كلي كي نه پريښودو او دۀ وييل خر مې د ملك كره وتړۍ
32. بزي بزي، شودي به راكي خو د پچو ډكي-
33. وار وار كله د ځوي كله د پلار-
34. نمر په ګوته نه پټيږي-
35. د بارانه تښتيدمه، د ناوي لاندي مي شپه شوه-
36. د كلي وؤزه، د نرخه مه وؤزه-
37. په جنګ كي اسونه نه څربيږي
38. د كور جل سپكه وي-
39. وطن په خلكو ښايسته وي-
40. د خرۀ مينه لته
41. خر د خيد(شنو) په خوراك څه پوهيږي-
42. سل په لالي پوري، يوه پرې د بنګړو-
43. د دروغو مزے لنډ وي-
44. د لامدو به څه لامدۀ كي-
45. د زورور اوبه په لوړه ځي-
46. چې ته هم راڼۍ شې ، زه هم ، خټې به څوک کا-
47. زما پېدا په ما لګيا-
48. كږه خوله سوك سموي-
49. سينځخ په لوټه اوختو، كشمير ئې وليدو-
50. په كور كي مرور وؤ، په غرۀ كي ي ګورګوري نه خوړي-
51. نر هغه ده چي كټي ګپي وهي-
52. د غل مخ تور وي-
53. د سنډګا نو په جنګ كي چيندخ مري-
54. سنډا ته سريندي مه وهه-
55. په غولو كي چخچي مه وهه-
56. ميږي هم په خپل كور مست وي-
57. سل دي ومره ، يو دي مه مره-
58. په بوسو كي اؤبه مه بهيوه-
59. چي يوه دانه خاوري شي، سل پيدا شي-
60. اصيل ته اشاره، كم اصل ته متروكه-