61. د خا ن نوكر د خا ن نه زياته چليږي-
62. چي په ګوړه مري، په زهرو ي څه له وژني-
63. لږ خوره تل خوره، ډير ګنډير شي
64. نابلده غله جمات ماتوي-
65. مړه خيټه پارسي واي-
66. - اجل چې راشي وخت نه غواړي
67. انسان ته خبره خره ته لرګئ
68. بدبختي يوازې نه راځي
69. پر پردي لاس مار مه وژنه
70. پر ښو تلوار په بدو تامل
71. په پادې کې د يوې غوا مردارئ د ټولو نوم بدوي
73. په تل کې به يې پېدا کړې
74. په دوه ګوتو لمر نه پټېږي
75. په زور کلی نه کېږي.
76. په هوا کې ماڼې نه جوړېږي
77. په يوه ګل نه پسرلی کېږي
78. په ښايست مه نازېږه
79. پوره ورک دې کړه دوه کوره
80. تر بيکارۍ بېګاري ښه ده
81. تشه لاسه ته مې دښمن يې.
82. تللی وخت بيا نه راګرځي
83. ته له ما جار زه له تا جار
84. جومات ته نژدې له خدائ نه ليرې
85. چرګه معلومه نه، چرګوړي اسمان ته وختل.
86. چې په آسانه يې ګټي په آسانه يې بايلي
87. چې پيل ساتي پيلخانې به جوړوي.
88. چې اوښان ستاتې، دروازې به لوړې جوړوې.
89. چې خان يې په ياران يې، که ياران درسره نه وي تورې خاورې د بيابان يې
90. چې رڼا دې وي له کوره ټول عالم پرې رڼا بوله
91. چې زوی ونه ژاړي مور ورته شيدې نه ورکوي
92. چې شوه تير هغه شوه هير هوښيار نه ګرځي په تېرو پسې ډير
93. چې نه لري سړي نه کروت خوري نه غوړي
94. چې هر څومره هوښيار يې نادان وپوښته
95. چې اوږه يې نه وي خوړلي له خولې نه يې بوی نه ځي
96. چې ډير غورېږي هغه لږ ورېږي
97. چې غورېږي هغه ورېږي نه.
98. چې کار په هغه دې کار ، چې نه کار په هغه دې څه کار
99. خپل عمل د لارې مل دی.
100. خپله لاسه ګله لاسه
101. خدايه لوی مې کړې لويي را مه کړې
102. خر د ګل په بوې نه پوهېږي
103. خط له ټکي شروع کېږي
104. خوله يې د سوي شخوند وهي د اوښ.
105. د خدای قانون نه بدلېږي
106. د خره مينه لغته ده
107. د خلکو زور د خدای زور دی
108. د درواغو مزل لنډ دی
109. د دو پېسو شادي د لسو روپيو زنځير ويوړ.
110. د شيدو سوئ مستې پوك کوي
111. د صبر ميوه په مراد پخېږي
112. د صبر مېوه خوږه وي.
113. د عادت بلا په بسم الله نه ورکېږي
114. د غله په غره کې ځاې نشته
115. د غله په ږيره کې خلی ده
116. د لمدو خټو لږ اوبه پکار دي.
117. د لوګري چې لو ته زړه نکېږي نو لور په لوټه اچوي
118. د مشرانو خبره د کاڼي کرښه ده.
119. د واده او ګور شپه نه په کور کېږي.
120. دړندو په ښار کې يوسترګي پاچايي